Acht vrouwen bogen zich deze namiddag over enkele raadgedichten – gedichten waarin één woord ontbreekt – om een elfje, spiegel-elfje, rondgedicht, zandloper, haiku of tanka te schrijven.
De deelnemers kunnen hun schrijfoogst delen in een reactie onder dit bericht.
Als apotheose schreven ze zelf ook een raadgedicht geïnspireerd door een schrijfrecept van Jenny de Bode.
Rondom de witte cabine van ’t SchrijfNest in de boomgaard vind je nog zes gedichten waarin telkens één woord ontbreekt. Daarover verneem je meer in een volgend bericht.
Een warme groet,
Viviane Van Pottelberghe
3/8/2021
Bron
voorlaatste foto: ©Jocelyne Frenay
laatste foto: Pixabay
overige: ©vivapo
't SchrijfNest 
Hieronder vind je de schrijfoogst van Rita Schepers, waarvoor dank!
ik vroeg aan de liefde, aan de liefde, wattie dee…
ik vecht, ik strijd, ik bekritiseer
ik daagde uit, af weinig toe
ik viel in je armen
wat was dat intens
we vochten samen
jaren na elkaar
jij was mijn grote held
ik je muze
samen waren we 1
soms ook 2
we dronken van de liefde
we vochten voor geluk
ons gezinnetje was een belevenis
ons huis was onze thuis
we waren als zwaluwen
vlogen uit, zochten eten voor onze kroost
maar vlogen steeds naar ons zelfde nestje
hoog en droog
gelukkig en tevree
onze mooie dromen kwamen uit
ze werden werkelijkheid
maar … daar kwam het onweer
het hing boven ons hoofd
boum … het was het einde
waar is die tijd gebleven
zei de liefde
LikeGeliked door 1 persoon
heel leuk
LikeGeliked door 1 persoon
Hieronder vind je de schrijfoogst van Jocelyne Frenay, waarvoor dank!
Uit
Het water
Worden jullie geschapen
Azuurblauwe, grijsgroene klotsende, ziltige
BAREN
BAREN
Tuimelend wiegend
Over grote oceanen
Nemen mij mee naar
Overkant
***
Heel
Dichtbij elkaar
Hand in hand
Oog in oog
Oor tegen oor
Aandachtig, aanwezig
VERBONDEN
Luisterend
Naar jou
Oor tegen oor
Met liefdevolle aandacht
Tot het einde
Nu, altijd
VERBONDEN
***
De zon is gezakt
De stilte daalt
Het wordt
NACHT
Uil roept
Sterren en maan
Vullen het Pruisisch blauw
Uitspansel
***
Ratelpopulier
Wind speelt in zijn TAKKEN
En trilt van genot
***
Ik vroeg aan de kleuren, aan de kleuren watdie dee.
Kom maar, zeiden de kleuren, dan neem ik je mee.
We stijgen hoog tussen zon en zee
Over de regenboogbrug neem ik je mee
Ik klieder en kladder
Maak je leven licht of donker
Verf je kamer roos ‘bonbon’ of inkt zwart
Naar gelang je gemoed verandert
Verander ik ook mee…
Maar we kunnen ook jou een ‘boots’ geven
zeiden de kleuren.
***
Ik vroeg aan de zeepbel, aan de zeepbel watdie dee.
Kijk goed zei de zeepbel, dan krijg je een idee
Sop, een rietje of pijpje, meer heb je niet nodig
Schudden en pijpje onderdompelen
En dan, dan mag er geblazen worden
Ik ontplooi mij volgens de kracht van je adem en kaken.
De ene keer zijn er veel kleintjes,
Een andere keer reuze groot en telkens met de kleuren van de regenboog.
Licht en luchtig laat ik me meenemen dichtbij jou of naar verre oorden.
Soms ben ik zo voldaan dan blaas ik me op en spat kapot.
Je mag niet te ijdel zijn,
zei de zeepbel.
***
Zalig
Samen schrijven in ’t Vaartje
Wauw, de weergoden waren mee
Zalig
Wat leuke opdrachten Viviane
Echt stimulerend
Samen schrijven in ’t Vaartje
Zalig.
LikeGeliked door 1 persoon
Ontzettend gevarieerd
LikeGeliked door 1 persoon
Rondgedicht.
wolken
gesponnen als
witte lucht ballonen
wiegend licht schommelend
blijf dicht bij
me zitten
***
Elfje
houden
van jouw
is als dansen
spatten van gouden zachte
regen
soezen
***
Elfje
blanke
top de
zonnegroet aait het
duinengras baden in gouden
gloed
***
Elfje
de
morgen gebroken
de druppels doordringen
de kille aarde mist
ontluikt
LikeLike
Verlangen
en een
ontiegelijke grote heimwee
naar terugkeer in de
moederschoot
moederschoot
zwanger zijn, heerlijk gevoel
nooit meer alleen
altijd samen
één.
***
eindeloos
duurt eeuwig
deinend op het
ritme van tijdloosheid
werden wij één
en toch
twee.
***
ik kom je tegen
geen twijfel mogelijk
op een
dag
kom ik,
komen wij elkaar
glimlachend, goedgemutst, dolgelukkig tegen
***
ik vroeg aan de wind, aan de wind wattie dee
‘kom maar m’n kind’,
zei de wind
dan neem ik je mee
door straten, over huizen tot hoog in de lucht
voor muren noch grenzen ben ik beducht
ik zwaai en ik zwiep, ik blaas en ik speel
kom als je wilt, doe gerust met mij mee
soms ben ik wild en speel met de zee
ik fluister, ik luister, in kruinen van bomen
waar jij slechts van kunt dromen
geef mij je woorden ik draag ze met me mee,
ik beneem je de adem, ik geef je rust en dan voel je de vree
op mijn beurt vraag ik wat jij van me vind
word ik verguisd of ben jij me goedgezind?
vraagt de wind
***
LikeGeliked door 1 persoon
Chantal, dank om jouw schrijfoogst ook hier te delen.
LikeLike
Ontzettend verrijkend
LikeGeliked door 1 persoon
Hieronder vind je de schrijfoogst van Lut Thienpont, waarvoor dank!
*****
Spiegelelfje: Dromen
Dromen
en verzuchtingen
zijn het einde.
Dromen en verzuchtingen zijn
Luchtkastelen.
Luchtkastelen
met ridders en prinsessen
houden mijn hoofd
deinend boven
water.
*****
Rondgedicht: Roerloos
Soms
meen ik
te horen wat
ik denk, roerloos
aanleunend bij mijn
warmte en
diepte.
*****
Zandloper: Avond
Ik wens dat je
blijft. Een tedere
troost bij
avond.
Mijn liefste
’s morgens vroeg mag
je vertrekken in vogelvlucht.
*****
Wat deetie?….
Ik vroeg aan mijn……… ziel wat haar bezielt.
Je kunt me niet zien maar er wel in duiken.
Je hoort me, zegt men, in engelkoren maar soms ’s nachts kom je me storen.
Je kan me vervloeken of dansend ontmoeten.
Je kan me verwensen of omhelzen.
Telkens met een andere melodie heeft ieder zijn eigen…….ziel.
LikeGeliked door 1 persoon
Super leuk
LikeGeliked door 1 persoon
dank om jouw rondgedicht hier te delen Martine. Doe zo voort zou ik zeggen.
LikeLike
Wat fijn om te lezen hoe het ‘wattie dee’ ideetje mooie schrijfsels oplevert!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind ‘wattie dee’ een recept dat naar meer vraagt Jenny en dat vonden de deelnemers blijkbaar ook. Er zullen hier nog wel een aantal reacties volgen.
LikeLike
elfje + spiegelelfje
oceaan
van stilte
om mij heen
innerlijke rust en vrede
adem
adem
brengt mij terug naar
mezelf, reikend in
de diepte
eeuwenoud
Rondgedicht
dicht
kom dichter
kom nog dichter
misschien even blijven
en samen genieten
van elkaar
verbinding
zandloper
zacht sluipt avond binnen
zet zich neer
en glimlacht
weemoedig
alles verstilt
alleen merel gezang
doorbreekt glashelder deze betovering
Tanka
hun takken hangen
als een deken om je heen
bieden bescherming
liefdevolle beschutting
tegen de chaos rondom
Wat deetie?
Ik vroeg aan de fee aan de fee wat ze dee
‘kom maar’, zei de fee, ‘dan neem ik je mee’
naar het donkere bos
heel diep onder ’t mos
daar is mijn wereld
door ’t donker naar ’t licht
we reizen snel als een bliksemschicht
kabouters en trollen
draken, reuzen en eetbare drollen
heksen maken heksensoep
o jee, wat is dát voor een troep!
weerwolven huilen van plezier
kom eens hier…kom eens hier…
er zijn ook prachtige bloemen
te veel om op te noemen
‘ga je mee, ga je mee’
zei de fee
rondeel
samen in de boomgaard
de wind ruist, suist, fluistert…
schrijf je mee?
samen in de boomgaard
woorden vloeien op papier
schrijfsels delen met elkaar
de wind ruist, suist, fluistert…
samen in de boomgaard
LikeGeliked door 1 persoon
Van harte dank om jouw volledige schrijfoogst van gisteren hier te delen Hilde.
LikeLike
in / de schaduw / van een appelaar / fluiten kleurrijke vogels een / lied
lied / dat hen samen brengt / om te schrijven / in het / NEST
***
RUSTIG / sluit ik / mijn ogen en / luister naar ’t getjilp / van een merel / in de / perelaar
***
kom / blijf wat / bij mij zitten / luister wat mijn / hart Je reeds / lang wil / vertellen
***
mocht ik jou toch / nog eens ontmoeten / op een / NACHT / als deze / dan danste ik / de pannen van ’t dak
***
wandelen door stille straten / jij en ik / samen voor / DAG / en dauw / langs de reien / dwalen hand in hand
***
in de SCHADUW van
appelaars en perelaars
schrijven acht vrouwen
in stilte aan een verhaal.
wie doet wat, een vraagteken
***
ik vroeg aan een grasspriet, aan een grasspriet wattie dee
luister goed, zei de grasspriet, dan neem ik je mee
ik rust voor mijn geboorte in donkere aarde
en schat er de zonnestralen naar waarde
voel ik mijn bloed sneller stromen
dan ontluik ik tussen twee bomen
ik word met de dag dieper van kleur
verspreid ’s morgens een frisse geur
tot een uitgelaten hond
mijn aroma verbrodt
trillen bij zonsondergang mijn sensoren
wordt er boven mijn hoofd liefde geboren
jongen kust meisje met veel egard
ze vleien zich neer dicht bij elkaar
ik trek mij discreet terug
maak van een vlieg geen mug
ik geniet bij ’t ochtendgloren van dauw
al verandert mijn pril geluk heel gauw
wanneer ik een machine hoor ronken
kan me niet verstoppen onder stronken
nieuwe coupe in ’t verschiet
ook al wil ik dat niet
zei de grasspriet
LikeLike