Mijmeren in de natuur met poëzie op zak
Deze pagina wordt voorbehouden voor foto’s en fotocollages na Mijmeren in de natuur in februari. Deelnemers kunnen hun schrijfoogst zelf delen in een reactie op dit bericht.
Dit is een eerste reactie van Anky Floris:
Lieve Viviane, omdat ik dinsdag verhinderd ben, heb ik vanmiddag gewandeld en stuur je alvast de foto’s, zowel van de krijt poëzie – ik schreef mijn haiku op de boom – als de foto’s van de wandeling zelf.
Het was weer een bijzonder rijke ervaring. Ik stuur je deze week nog de schrijfsels van mijn belevingen.
Anky, 14/2/2021
leegte vervult me
met ongekende schatten
hoe houd ik het stil
Linda Vanheste deelde in een reactie de schrijfoogst van haar bubbel en hieronder enkele foto’s:
Viviane, hier de oogst van de samenwerking tijdens de wandeling op 13/2/21. Zoals je in onze schrijfoogst ziet was de kennismaking met deze schrijfvormen een succes. Groet, Linda
In een reactie op dit bericht kan je Tiny Brunott’s ervaringen en haar schrijfoogst lezen die bij onderstaande foto’s horen.
Jocelyne Frenay deelde in een reactie haar schrijfoogst en hieronder twee foto-collages.
Ann Hudders en ik ontmoetten tijdens onze wandeling in Ryckevelde Ann en Véronique, twee sympathieke natuur- en fotoliefhebbers. Ik maakte een diamontage van de foto’s die Véronique bezorgde; ze zijn voor Ann en ik een prachtige herinnering aan deze activiteit rond krijtpoëzie. Over een derde Ann in dit geheel (alias ANNA), kom je binnenkort meer te weten op mijn blog 365 dagen verwondering.
De onverwachte ontmoeting komt ook aan bod in onderstaande foto’s en de schrijfoogst die Ann Hudders in een reactie op dit bericht heeft gedeeld.
Ook Monik Ketelaers deelde haar schrijfoogst in een reactie en bezorgde onderstaande foto’s, waarvoor dank.
Hieronder vind je de foto’s die Edith Vantomme bezorgde; haar schrijfoogst vind je in een reactie onder dit bericht.
In een reactie deelde ik mijn bijdrage. Straks nodig ik de deelnemers uit om hun krijtpoëzie aan Wouter van Heiningen te bezorgen om het te delen op instagram @krijtpoezie2021.
Een verbindende groet, Viviane Van Pottelberghe
foto inzet: ©archief vivapo
2°, 3° foto & fotocollage: ©Anky Floris
4° foto: ©Linda Vanheste
5°-8° foto: ©Tiny Brunott
twee fotocollages: ©freylyne
diamontage: ©Dominique Jocqué
kwartet: ©Ann Hudders
collage: ©Monik ketelaers
twee foto’s: ©Edith Vantomme
Laatste wijziging: 10/3/2021
Tof dt ik er mee mocht van genieten. Schitterend.
LikeGeliked door 1 persoon
met
wit krijt
in alle stilte
een haiku schrijven
op een beukenstam
communicatie via
krijtpoëzie
een gedicht van Ann
op een beukenstam
in eigen
woorden
vindt een
haiku de reden
van zijn kort bestaan
boom stam wandel pad
– haiku in witte letters –
kijk krijtpoëzie
(rondgedicht, een zandloper en een haiku dorama)
LikeLike
Wat mooi dit, alles en ook de krijtpoezië, bijzonder.
Ik had er nog nooit iets over gelezen, gezien.
Er gaat hier een wereld voor me open, fijn!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik
ben blij
u te zien
groeien op dit plein,
Boom !
Angst voor straf : NIET DOEN !
En ik doe het toch op uitnodiging van deze boom,
“Komaan, ik fluister u de woorden”…
Angst voor straf : niet doen !
Mijn krijt glijdt op de boom… zo zacht,
Een strelende beweging van mijn hand.
De boom ontvangt mijn taak.
En ik doe het toch op uitnodiging van deze boom.
Angst voor straf ? Verdwenen, het mag…
Lieve boom !
LikeGeliked door 1 persoon
dank je Edith om jouw schrijfoogst met ons te delen!
LikeLike
Stiltewandeling 16/02/2021
Ik las zachtjes voor een boom hoog op de dijk volgend gedicht, dat ik in mijn map van jaren terug verzameld heb.
Het leven is net een boom
Er komen verschillende wegen,
Dat zijn de takken van je leven,
Dat zijn de verbindingswegen,
De takken die langzaam groeien.
Groeien naar het licht, het leven.
Soms bewandel je een verkeerde tak, maar ga door want het is maar hoop voor even.
Laat je leiden door jou levenstak.
Bij elk verkeerd bewandelde tak leer je veel.
Dus ga door met bewandelend van jou wegen.
HAIKU BIJ FOTOCOLLAGE
Bijna scherp is het licht.
De lucht helder blauw, windstil.
Veel water na sneeuw.
HAIKU
De hoogste bomen
Zie je al van verre staan.
Wuivend in de wind
LikeGeliked door 1 persoon
Van harte dank Monik om dit met ons te delen.
LikeGeliked door 1 persoon
HAIKU
ik krijt op mijn beuk
een elfje van eigen hand
vrienden mogen dat
ZANDLOPER
schrijven op mijn beuk
evenwicht op wortels
gedachten uiten
krijtpoëzie
mijn elfje
met bewuste aandacht
toevertrouwen aan zijn stam
RONDGEDICHT
krijtpoëzie
op bomen
voorbijgangers lezen verrast
en fotograferen zelfs
wat wij schreven
een haiku
vereeuwigd
HAIKU
na een week vriezen
is nu de dooi ingezet
ijs wordt weer water
RONDEEL
in het verstilde landschap rond Ryckevelde
ontdooit ijs
ook ik word vloeibaar
in het verstilde landschap rond Ryckevelde
ik voel me één met de natuur
en mijmer over veranderingen
ijs ontdooit
in het verstilde landschap rond Ryckevelde
LikeGeliked door 1 persoon
Ik bewaar een mooie herinnering aan onze ervaring met krijtpoëzie in Ryckevelde Ann. Dank om hier jouw oogst te delen.
LikeLike
Mijmeringen in de natuur 11-02-2021
Vorige week de opdrachten in de nog besneeuwde landschap gedaan, het was niet evident… ijzig koud, maar wel zon… alles ging vlotjes. Dankbaar
Krijtpoëzie
Cherche
Un Arbre
Et laisse lui
T’apprendre
Le Calme
(Ekhart Tolle)
Ik heb dit een paar keer proberen te schrijven, de bomen die me aantrokken hadden bijna onbeschrijfbare schorsen… dan maar geschreven op een dode stam, die gepeld was. Bomen brengen mij steeds tot rust!
Mijn eerste boom stak zo mooi af tegen de blauwe hemel en had precies oorringen aan… toen ik dichterbij kwam, zag ik dat zijn schors diep gegroefd was… ik vind dit mooi, het heeft iets als rimpels bij de mensen. Getekend door het leven
HAIKU
Te onbeschrijfbaar
Schors, mantel voor kwetsbaarheid
Zo ook je kracht Boom
ZANDLOPER
Mijmeren in de natuur
Vandaag de dag
Voel me
Dankbaar
Voor zoveel
Alles loopt synchroon
Sneeuw, zon als kompanen
Sporen in de sneeuw, is voor mij verstilling… een afdruk van wat is geweest.
RONDEEL
Mijn sporen druk ik
In knisperend sneeuwtapijt
Vogels waren me voor
Mijn sporen druk ik
Het is maar even
Van, hier was ik dan
In knisperend sneeuwtapijt
Mijn sporen druk ik
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een prachtige schrijfoogst Jocelyne, dank om dit hier te delen.
LikeLike
Beste Viviane Hier mijn verhaal met mijn “Stilte “wandeling. Gister sloeg ik de dag super vroeg stuk. Huishoudelijke bezigheden eten voorbereiden en boodschappen. Dit alles om op tijd te zijn voor een schrijfcafe. Gauw een lunch en via Zoom een lezing van Grootouders voor het klimaat. Super saai!
Toen op weg met mijn rollator, behoorlijk opgefokt en vroeg mezelf af waar ik mee bezig was . Adem in adem uit. Opvallend waren de ganzen ,die weer terug in de groene wei waren. De schapen waren weer schoon.
Maar hoe de opdracht in te vullen ? Welke boom gaat mij kiezen? Er staan ook zo weinig bomen. Foto gemaakt van drie bomen, maar zulke dunne stammen. Wat verder stond één wilg nog niet geknotwiekt. Ook niet dus! Voor de schapenwei staan drie wilgen. Eerst op de foto vastgelegd en kwam tot de conclusie dat hij een prachtige geribbelde bast had. Toen gebeurde het, ik keek naar boven en daar hing een “ Zoetje” een gehaakt kaboutertje. Een aantal maanden geleden hingen mensen van onze Buurttuin kleine kaboutertjes her en der in Zoetermeer. De bedoeling was dat je foto maakt en hem digitaal plaatst. Ik barstte in lachen uit en had echt het gevoel van deze wilg kiest mij. Lachend heb ik een elfje met stoepkrijt op zijn bast geschreven. Je ziet er niets van de ribbels waren zo wijd. Zoetje hing aan een tak. Ik heb haar ook in een holletje gefotografeerd.
Op een bankje dicht bij de wilg heb ik zitten schrijven. Ik moest aan het lied denken van Bram Vermeulen : Boven op de berg ! Hij ervaart op de berg dat als je met jezelf bent je nooit alleen bent! Het is mijn ontdekking van 2020. Terug naar huis leek de rollator een versnelling te hebben. Ik liep als een trein. Vier gedichtjes een die ik op de bast heb geschreven. Twee over de ganzen en de vierde die opborrelde.
Boom
mag ik
op jouw bast
schrijven dat ik verlang
lente.
Grazende ganzen
sneeuw is weg, zij zijn terug
familiebanden
Moedergans
werd weduwe
haar leven lang
krijgt zij steun van
zoon.
Eenzaamheid
of alleen-zijn
is vloeibare ruimte
voor creativiteit en overdenking
privilege.
Dank Viviane ik zit het nu te typen en krijg nog een glimlach op mijn gezicht. Warme groet tiny brunott
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een prachtig verhaal Tiny. Ik word er zelf blij van en dat geldt ook bij het bekijken van jouw foto’s. Van harte dank om dit alles met ons te delen.
LikeLike
Wat een leuk verhaal… zo vrolijk. Dank
LikeGeliked door 1 persoon
HAIKU’S
bomen zonder blad
flankeren de lange dreef
een landschap in rust
geklop van de specht
tijdens onze wandeling
muziek in het bos
ijs op de vijver
doet ons dromen van schaatsen
winters van weleer
door mezelf toegevoegd:
ijs op de vijver
doet ons dromen van schaatsen
heimwee naar vroeger
LIMERICK
versgebakken taarten bij Linda
de suiker kwam van buur Julia
ze boekte succes
onze keukenprinses
met haar zoete slagroom op de vla
LikeGeliked door 1 persoon
Dag Linda. Wat een schitterend idee die samenwerking met de wandelmaatjes uit jouw bubbel, zowel op culinair als poëtisch vlak.
LikeLike